كسى كه نمى‌داند با لباس نجس، نماز باطل است و در ندانستن حكم مسأله مقصر باشد، اگر با لباس نجس نماز بخواند، نمازش باطل مى‌باشد. (همان)

اگر به واسطه تقصير در ندانستن مسأله، چيز نجسى را نجس نداند مثلا" نداندعرق شتر نجاستخوار نجس است و با آن نماز بخواند، نمازش باطل است. (م 801)

اگر فراموش كند لباسش نجس است و در بين نماز يا بعد از آن يادش بيايد، بايد نماز را دوباره بخواند، اگر وقت گذشته قضا نمايد. (م 803)

اگر نداند لباسش نجس است و بعد از نماز بفهمد نجس بوده، نماز او صحيح است، ولى احتياط مستحب آن است كه اگر وقت دارد، دوباره آن نماز را بخواند. (م 802)

شرط دوّم: لباس نمازگزار بايد مباح باشد (يعنى غصبى نباشد).

كسى كه مى‌داند پوشيدن لباس غصبى حرام است، اگر به عمد در لباس غصبى نماز بخواند، باطل است و همچنين اگر در لباسى كه نخ يا دكمه يا چيز ديگر آن غصبى است نماز بخواند، بنابر احتياط واجب، بايد آن نماز را دوباره با لباس غيرغصبى بخواند. (م 815)

تذكّر مهم: اگر با عين پولى كه خمس يا زكات آن را نداده، لباس بخرد، نماز خواندن در آن لباس، باطل است و به احتياط واجب، همچنين است اگر به ذمّه بخرد و در موقع معامله، قصدش اين باشد كه از پولى كه خمس يا زكاتش را نداده بدهد. (م 820)

شرط سوّم: از اجزاى مردار نباشد.

لباس نمازگزار بايد از اجزاى حيوان مرده‌اى كه خون جهنده دارد