«زكات» در لغت يعنى پاكيزگى و رشد و نموّ، و قول عرب‌ها كه مى‌گويند: «زَكَا الزَّرْعُ» [1]

به‌همين معناست و در شرع، اسم صدقه واجب از مال‌است؛ زيرا زكات‌دهندگان با پرداخت زكات نزد خداى سبحان پاك مى‌گردند و در زمره پاكان و پاك‌شدگان قرار مى‌گيرند، [2] در قرآن مجيد مى‌خوانيم:

(خُذْ مِنْ امْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَكّيهِمْ بِها ...)[3]

از اموال آنها صدقه‌اى (به‌عنوان زكات) بگير، تا به‌وسيله آن، آنها را پاك‌سازى و پرورش دهى.

اهميت زكات‌

زكات از جمله ضروريات دين است و در اهميت آن همين بس كه در قرآن كريم به‌طور مكرّر به وجوب آن در رديف نماز تصريح شده است. [4] در روايات معصومين : نيز نسبت به آن بسيار سفارش شده است و كسانى كه زكات مال خود را نمى‌پردازند بى‌دين شمرده شده‌اند. [5]

فلسفه پرداخت زكات ريشه‌كنى فقر از جامعه اسلامى است و براستى اگر مسلمانان‌

[1] - يعنى زراعت رشد كرد و پاكيزه شد

[2] - فقه‌الامام جعفر الصادق، ج 2، ص 59

[3] - توبه (9)، آيۀ 103

[4] - ر. ك. بقره (2)، آيات 43، 83، 110 و 177؛ نساء (4)، آيۀ 77؛ نور (24)، آيۀ 56؛ حج (22)، آيۀ 78 و...

[5] - ر. ك. بحارالانوار، ج 96، ص 11