هر پنجاه تا يك شتر كه داخل سال چهارم شده باشد و يا با چهل و پنجاه حساب كند. [1]

ب- نصاب گاو: براى گاو دو نصاب است:

1- 30 رأس گاو، زكات آن 1 رأس گوساله كه داخل سال دوّم شده باشد.

2- 40 رأس گاو، زكات آن 1 رأس گوساله ماده كه داخل سال سوّم شده باشد. [2]

ج- نصاب گوسفند: گوسفند نيز داراى پنج نصاب است:

1- 40 رأس گوسفند، زكات آن 1 رأس گوسفند [3].

2- 121 رأس گوسفند، زكات آن 2 رأس گوسفند.

3- 201 رأس گوسفند، زكات آن 3 رأس گوسفند.

4- 301 رأس گوسفند، زكات آن بنابر احتياط واجب 4 رأس گوسفند.

5- 421 رأس گوسفند و بالاتر از آن، بايد آن‌ها را 100 تا 100 تا حساب كند و براى هر صد تاى آن يك گوسفند بدهد. [4]

شرط دوم؛ گذشتن يك سال: بعد از آنكه انسان دوازده ماه مالك گاو، گوسفند و شتر بوده، بايد زكات آن را بدهد، و از اوّل ماه دوازدهم نمى‌تواند طورى در آن تصرف كند كه از بين برود و اگر تصرّف كند ضامن است و چنانچه در ماه دوازدهم بدون اختيار او بعضى از شرطهاى زكات از بين برود، زكات بر او واجب نيست. [5]

شرط سوم؛ بيكار بودن دام در تمام سال: حيوان [بايد] در تمام سال بيكار باشد؛ يعنى براى سوار شدن، شخم زدن و بار بردن از آن استفاده نشود و اگر در تمام سال يكى دو روز كار كرده باشد، زكات آن واجب است. [6]

شرط چهارم؛ چريدن از علف بيابان در تمام سال: [حيوان بايد] در تمام سال از علف بيابان بچرد، پس اگر تمام سال يا مقدارى از آن را از علف چيده شده، يا از زراعتى‌

[1] - مسألۀ 1910

[2] - مسألۀ 1912

[3] - در نصاب گوسفند اگر جهت زكات، گوسفند داده شود بايد داخل سال دوم شده باشد و اگر بُز داده شود بايد داخل سال سوم شده باشد

[4] - مسألۀ 1913

[5] - مسألۀ 1856

[6] - مسألۀ 1908