نيز آن حضرت مى‌فرمايد:

تَنَظَّفُوا بِالْماءِ مِنَ الْمُنْتِنِ الرّيحِ الَّذى‌ يَتَأَذّى‌ بِهِ وَ تَعَهَّدُوا انْفُسَكُمْ فَانَّ اللَّهَ لِيُبْغِضُ مِنْ عِبادِهِ الْقاذُورَةَ الَّذى‌ يِتَأَنَّفُ بِهِ مَنْ جَلَسَ الَيْهِ. [1]

هر بوى زننده‌اى [بوى ناشى از عرق بدن‌] را كه موجب اذيّت [ديگران‌] مى‌شود با آب پاكيزه كنيد و خود را عهده‌دار اين كار سازيد زيرا خداوند آن كس را كه به سبب آلودگى و كثيفى موجب اذيت همنشين خويش مى‌گردد، دشمن مى‌دارد.

آن حضرت در مورد يكى از آثار پاكيزگى لباس مى‌فرمايد:

غَسْلُ الثِّيابِ يَذْهَبُ بِالْهَمِّ وَ الْحُزْنِ. [2]

شستن لباس [پاكيزگى لباس‌] غم و اندوه را زايل مى‌كند.

و همچنين امام رضا 7 درباره پاكيزگى مى‌فرمايد:

مِنْ اخْلاقِ الْانْبِياءِ التَّنْظيفُ. [3]

پاكيزگى از اخلاق انبيا است.

اسلام براى نظافت بدن، وضو و غُسل را مقرر نموده، به‌گونه‌اى كه بسيارى از اعمال عبادى مهم بدون وضو و يا غسل ناتمام و باطل است.

به عنوان مثال نماز كه ستون دين و معراج مؤمن است، بدون وضو اعتبار ندارد.

[1]- بحار الانوار، ج 73، ص 84.

[2]- همان، ج 76، ص 84.

[3]- همان، ج 78، ص 335.