مخصوص) را مصرف كنى، بهبودى خواهى يافت. گفت: هرگز دارو استعمال نمى‌كنم تا خداوند بدون دارو مرا شفا دهد. مدتى گذشت و او همچنان مريض بود. از ناحيه خداوند به او وحى شد كه اى موسى! به عزت و جلالم سوگند شفايت نمى‌دهم مگر اينكه به وسيله همان دارويى كه بنى اسرائيل گفتند، خود را مداوا كنى. حضرت موسى داروى مخصوص را استفاده كرد و بعد از مدتى بهبهودى خود را بازيافت.

موسى 7 از گفته خود در دل بيمناك بود كه خطاب رسيد: موسى خيال دارى با توكّلِ خود، حكمت و اسرار خلقت را از بين ببرى؟ به جز من، چه كسى در ريشه گياهان اين فوايد با ارزش را قرار داده است‌ [1]؟!

مفاد اين حديث و سخن خداوند خطاب به حضرت موسى، در قالب شعر چنين آمده است:

سخن بنيوش و مى‌كن حلقه گوش‌ مبادا كه بنمايى فراموش‌

نيايد تا به بالينت طبيبى‌ ندارى از شفاى من نصيبى‌

كه كار من به حكمت هست دائم‌ به حكمت نظم عالم هست قائم‌

تو بى‌اسباب خواهى نعمت من‌ بود اين عين نقض حكمت من‌

طبيب تو دوا داده خدا داد دواى تو شفا داده خدا داد [2]

2- 1- احكام مراجعه به پزشك‌

هرگاه معالجه و امور مربوط به طبابت نظير گرفتن نبض، جراحى، خون گرفتن، آمپول زدن، شكسته بندى و امثال آن متوقف بر نظر و لمس باشد؛

[1]- ر. ك: بحار الانوار، ج 62، ص 66

[2]- سخنى در باب اخلاق پزشكى، ص 3