5- اگر جايى از بدن ميت نجس باشد، بايد پيش از آن كه آن جا را غسل بدهند، آب بكشند. (م 564)

6- غسل ميت مثل غسل جنابت است و احتياط واجب آن است كه تا غسل ترتيبى ممكن است، ميت را غسل ارتماسى ندهند. (م 565)

7- اگر آب پيدا نشود، يا استعمال آن مانعى داشته باشد بايد عوض هر غسل، ميت را يك تيمم بدهند و كسى كه تيمم مى‌دهد. مى‌تواند در صورت امكان دست ميت را به زمين بزند و به صورت و پشت دست‌هايش بكشد و اگر به اين صورت ممكن باشد، لازم نيست به دست زنده هم او را تيمم داد، اگر چه احتياط مستحبى، جمع است.

(م 568- 569)

احكام كفن ميت‌

ميت مسلمان را بايد با سه پارچه كه آنها را «لنگ»، «پيراهن» و «سرتاسرى» مى‌گويند كفن نمايند (م 570)

«لنگ» بايد از ناف تا زانو، اطراف بدن را بپوشاند و بهتر آن است كه از سينه تا روى پا برسد و بنابر احتياط واجب «پيراهن» بايد از سر شانه تا نصف ساق پا، تمام بدن را بپوشاند و درازى «سرتاسرى» بايد به قدرى باشد كه بستن دو سر آن ممكن باشد و پهناى آن بايد به اندازه‌اى باشد كه يك طرف آن روى طرف ديگر بيايد. (م 571)

بعضى از احكام مربوط به كفن ميت به قرار زير است:

1- كفن زن بر [عهده‌] شوهر است. (م 576)

2- احتياط واجب آن است كه هر يك از سه پارچه كفن به قدرى نازك نباشد كه بدن ميت از زير آن پيدا باشد. (م 578)

3- اگر كفن ميت به نجاست خود او، يا به نجاست ديگرى نجس شود، چنان چه كفن ضايع نمى‌شود، بايد مقدار نجس را بشويند يا ببرند، ولى اگر در قبر گذاشته باشند بهتر است كه ببرند. (م 582)