در درس گذشته
انواع پاككنندهها و طريقه تطهير بعضى از اشياى نجس و متنجس كم و بيش مورد بحث
قرار گرفت. اينك راه تطهير پارهاى از اشياى متنجس را به وسيله آب- كه بيشتر مورد
ابتلاى انسان قرار مىگيرد- پى مىگيريم.
الف- بدن
هر چيز نجس [و
از جمله بدن انسان] تا عين نجاست را از آن برطرف نكنند، پاك نمىشود. بنابر اين
اگر نجاست بدن را در آب كر يا جارى برطرف كنند بدن پاك مىشود و بيرون آمدن و
دوباره در آب رفتن لازم نيست.
در تطهير بدن
بايد مانعى از رسيدن آب نباشد. بنابر اين اگر ظرف يا بدن نجس باشد و بعد به طورى
چرب شود كه از رسيدن آب به آنها جلوگيرى كند، چنان چه بخواهند آن را آب بكشند بايد
چربى را بر طرف كنند، تا آب به آن برسد. اما اگر چربى كمى داشته باشد كه از رسيدن
آب جلوگيرى نكند با آب كشيدن پاك مىشود.
(م 170- 171 و
175- 176)
يك تذكر: اگر
موى سر و صورت را كه زياد است با آب قليل، آب بكشند، بايد فشار دهند كه غُساله [1]
آن جدا شود. (م 173)
[1] غساله آبِی
است که معمولاً در وقت شستن و بعد از آن از چِیزِی که شسته مِیشود
خود به خود ِیا به وسِیله فشار مِی رِیزد. (م
160)