شرايط آب وضو و ظرف آن‌

1- وضو با آب نجس و آب مضاف باطل است، چه نجس بودن يا مضاف بودن آن را بداند، يا نداند، يا فراموش كرده باشد. (م 265)

2- وضو با آب غصبى و آبى كه معلوم نيست صاحب آن راضى است يا نه، حرام و باطل است. (م 267)

3- وضو گرفتن از حوض مدرسه‌اى كه انسان نمى‌داند آن حوض را براى همه مردم وقف كرده‌اند يا براى محصلين همان مدرسه، در صورتى كه معمولًا مردم از آب آن وضو بگيرند اشكال ندارد. (268)

4- كسى كه نمى‌خواهد در مسجدى نماز بخواند اگر نداند حوض آن را براى همه مردم وقف كرده‌اند يا براى كسانى كه در آن جا نماز مى‌خوانند، نمى‌تواند از حوض آن وضو بگيرد، ولى اگر معمولًا كسانى هم كه نمى‌خواهند در آن جا نماز بخوانند از حوض آن وضو مى‌گيرند، مى‌تواند از حوض آن وضو بگيرد. (م 269)

5- وضو گرفتن از حوض تيمچه‌ها و مسافرخانه‌ها و مانند اين‌ها براى كسانى كه ساكن آن جاها نيستند، در صورتى صحيح است كه معمولًا كسانى هم كه ساكن آن جاها نيستند، با آب آنها وضو بگيرند. (م 270)

6- اگر آب وضو در ظرف غصبى باشد و با آن وضو بگيرد، باطل است. (شرط چهارم وضو)

شرايط وضوگيرنده‌

1- كسى كه مى‌ترسد كه اگر وضو بگيرد، مريض شود يا اگر آب را به مصرف وضو برساند تشنه بماند، نبايد وضو بگيرد. ولى اگر نداند كه آب براى او ضرر دارد وضو بگيرد و بعد بفهمد كه ضرر داشته، وضويش صحيح است. (م 288)

2- وضو بايد به قصد قربت- يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم- انجام شود. (شرط هشتم وضو)

3- لازم نيست نيت وضو را به زبان بگويد يا از قلب خود بگذراند، ولى بايد در تمام‌