دوشيزگان همانند ميوه بر درختند كه وقتى رسيد، براى پيشگيرى از فاسد شدن بايد آن را چيد وگرنه تابش خورشيد و وزش باد آن را فاسد و دگرگون مى‌سازد. دوشيزگان نيز وقتى به بلوغ رسيدند، بايد ازدواج كنند. در غير اين صورت، فتنه آنها را تهديد مى‌كند.

پيامبر 6 با شنيدن اين پيام، دستور داد مردم جمع شوند. سپس بر فراز منبر، پيام الهى را به آنان ابلاغ كرد. [1]

خواستگارى‌

خواستگارى، كه در اصطلاح فقه آن را (خِطبه) گويند، در خواست مرد است از زن براى ازدواج. عمل خواستگارى قبل از مراسم عقد و اجراى صيغه نكاح و خواستگارى از ناحيه مرد صورت مى‌گيرد. [2] خداوند متعال نيز به مردان دستور ازدواج و همسر گزينى داده و فرموده است:

(فَانْكِحُوا ما طَابَ لَكُم مِنَ النِّسَاءِ)(نساء: 3)

با زنان پاكيزه ازدواج كنيد.

برخى از احكام خواستگارى به قرار زير است:

1. رد نكردن خواستگار خوب‌

مستحب است در خواستگارى به شرافت حسب وبزرگى نسب نگريسته نشود و به خواستگارى كه اخلاق، دين و امانتدارى اش را مى‌پسندند و پاكدامن و داراى گشايشى در زندگى است، جواب رد ندهند. [3]

على بن اسباط به حضرت جواد 7 نوشت: من براى دخترانم كسى را همانند خودم [در اخلاق و ايمان‌] نيافته‌ام. حضرت در جواب نوشت:

[1] بحار الانوار، ج 14، ص 38.

[2] بررسِی فقهِی حقوق خانواده، سِید مصطفِی محقق داماد، ص 26.

[3] تحرِیر الوسِیله، ج 2، ص 240، مساله 9.