منظور از نفقه،
تأمين مخارج و نيازمنديهاى عادى زندگى اعم از خوراك، پوشاك، مسكن و لوازم زندگى،
دارو و درمان، لوازم بهداشتى و آرايشى و مانند آن است.
خوراك: خوراك زن
از نظر كمى و كيفى بايد به گونهاى باشد كه او را سير كند، موافق طبع او باشد و
نيازمنديهاى بدنش را برآورده سازد؛ همين طور غذاى متداول و متعارف بين مردم باشد.
همچنين زن مستحق ميوه فصل به اندازه متعارف و موادى چون قند و چاى و مانند آن
مىباشد.
پوشاك: پوشاك او
نيز در حد متعارف همشهريهايش بايد تأمين شود و مرغوبيت آن از نظر اندازه و جنس و
زمستانه و تابستانه، مدنظر قرار گيرد و اگر زن از زيباپوشان است، بايد گذشته از
پوشش بدن، لباسى را كه امثال او مىپوشند، برايش تهيه كند. [3]
مسكن: زوجه،
مستحق مسكنى است كه شايسته حال او و امثال اوست، و اين حق را دارد كه مسكن مستقل
مطالبه كند، خواه ملكى باشد يا اجارهاى و عاريهاى. چنان كه اثاث منزل نيز بايد
در حدّ متعارف برايش فراهم شود. [4]