بخش اول

دفاع‌

مسائل مربوط به «دفاع»، دركتاب‌هاى فقهى، ضمن بحث «اقسام جهاد» مورد بررسى قرار گرفته است. فقهاى بزرگوار، جهاد را به دو قسم «ابتدايى» و «دفاعى» تقسيم كرده‌اند.

جهاد ابتدايى، جهادى است كه از طرف مسلمانان براى دعوت كفار به اسلام صورت مى‌گيرد و مشروط به بلوغ، عقل، برده نبودن، مرد بودن و نظاير آن‌ها مى‌باشد. اين جهاد به امر امام 7 يا نايب خاص او انجام مى‌شود و به اجماع مسلمانان، واجب كفايى است.

جهاد دفاعى، جهادى است كه در آن، جمعى از كفار، بر مسلمانان هجوم آورند و از تهاجم آن‌ها، بر اسلام ترسيده شود، يا آن كه دشمن در فكر سلطه بر سرزمين‌هاى اسلامى و اسارت زن و فرزند مسلمانان و غارت اموال آنان باشد. [1] از اين قسم جهاد، به «دفاع» تعبير مى‌شود.

در ميان فقيهان راستين تنها كسى كه باب مستقلى درباره مسائل دفاع تحت همين عنوان مطرح و احكام مربوط به آن را بررسى كرده است، امام خمينى قدس سره مى‌باشد.

در اين بخش از كتاب به بيان گونه‌هاى مختلف دفاع و احكام ويژه آن‌ها مى‌پردازيم.

[1] ر.ک: جواهر الکلام، شِیخ محمدحسن نجفِی، ج 21، ص 18؛ تذکرة الفقهاء، علامه حلِی، ج 1، ص 406.