(وَ قاتِلُوا فى‌ سَبيلِ اللَّهِ الَّذينَ يُقاتِلُونَكُمْ وَ لا تَعْتَدُوا انَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدينَ) [1]

در راه خدا با كسانى كه با شما مى‌جنگند، نبرد كنيد و از حد، تجاوز نكنيد كه خداوند تعدّى كنندگان را دوست نمى‌دارد.

در سيره نظامى رسول اكرم 6 به اين امر اهميت داده شده است؛ آن حضرت هرگاه عده‌اى را براى سريّه‌اى گسيل مى‌داشت به آنان سفارش مى‌كرد: «... كشته شدگان را مثله نكنيد، پيمان‌شكنى ننماييد، پيران فرتوت، كودكان و زنان را نكشيد و درختان را- جز در صورت ناچارى- قطع نكنيد.» [2]

علامه طباطبايى قدس سره مى‌فرمايد:

اسلام در راه خدا جز از ابزارهاى شريف استفاده نمى‌كرد. از اين رو، در جنگ يا صلح، مواردى چون تخريب، آتش‌سوزى، استفاده از سمّ، منع آب از دشمنان را حرام دانسته، كشتن زنان، اطفال و اسيران را نيز ممنوع كرده، سفارش مى‌كند كه با آنان با مدارا و نيكى رفتار شود، اگر چه از دشمنان پر كينه مسلمانان باشند.

در اسلام ترور كردن غير مجاز بوده، كشتن پيران و از كار افتادگان و نيز كسى كه شروع به جنگ نكرده، تحريم شده است و ... خلاصه اين‌كه اسلام امورى را كه برخلاف شرف و مروّت انسانى و از خسّت، قساوت، پستى و توحّش سرچشمه مى‌گيرد، تحريم كرده است. [3]

[1] بقره (2)، آِیة 190.

[2] ر.ک: کافِی، ج 5، ص 27.

[3] المِیزان، ج 4، ص 164.