جهاد بر زنان واجب نيست؛ چون توانايى قيام به آن را ندارند .... [1]

از طرف ديگر، با توجه به تعاليم اسلامى، وظيفه اصلى زنان، تلاش و مبارزه در سنگر خانه و خانواده‌است. نقش زنان در تربيت فرزند، خوب شوهردارى كردن، ترغيب و تشويق شوهر و فرزندان و پدر و برادران خود براى شركت در نبرد، جهت يارى دين و صبر و شكيبايى فراوانى كه در اين ميان تحمل مى‌كنند، دست كمى از جهاد و حضور در صحنه پيكار ندارد؛ از اين رو، در بعضى از روايات مى‌خوانيم كه: «جهاد زن، خوب شوهردارى كردن است.» [2]، «جهاد زن، صبر بر ناملايمات همسرش است.» [3]، «زن، از زمان حمل تا حين تولد و تا زمانى كه طفل را از شير بازمى‌گيرد، پاداش مرزبان اسلام را دارد و چنانچه در اين ايام بميرد، به منزله شهيد است.» [4]، «هر زنى كه شوهر خود را در راه جهاد يارى دهد خداوند به اندازه ثوابى كه به همسر ايوب 7 بخشيده، به وى پاداش مى‌دهد.» [5]

اما در قضيه دفاع، مسأله اين‌گونه نيست. در دفاع تكليف، همگانى است و مشروط به شرطى نيست. از اين رو، همه افراد اعم از زن و مرد، پير و جوان و كوچك و بزرگ موظفند در حد توان و امكان دفاع كنند و دشمن متجاوز را عقب برانند.

شهيد ثانى قدس سره مى‌نويسد:

اگر مسلمانان از طرف كفار مورد هجوم قرار گرفتند، به‌طورى كه كفار اراده استيلا بر بلاد مسلمانان، اسير كردن و گرفتن اموال و مانند آن را دارند، در اين صورت جهاد و دفع آن دشمن بر آزاد و بنده و مرد و زن واجب است و اين جهاد متوقف بر اجازه امام معصوم 7 يا حضور او نيست. همچنين اين وجوب، اختصاص به مسلمانانِ مورد تجاوز ندارد، بلكه بر هر مسلمانى كه از اين هجوم آگاه باشد ... واجب است. [6]

[1] تذکرة الفقها، علامة حلِّی، ج 1، ص 405.

[2] نهج البلاغه، فِیض الاسلام، حکمت 131، ص 1152.

[3] وسائل الشِیعه، ج 11، ص 15.

[4] مکارم الاخلاق، طبرسِی، ص 234.

[5] همان، ص 201.

[6] مسالک الافهام، شهِید ثانِی، ج 1، ص 148.