درس ششم

دفاع سياسى‌

منظور از «دفاع سياسى»، دفاع از اسلام و اجتماع مسلمانان در مقابل تهاجم سياسى دشمن است. در اين حالت مسلمانان موظفند به مقتضاى نوع تهاجم در مقام دفاع برآيند و استقلال خود را در عرصه‌هاى سياسى حفظ نمايند و از هرگونه وابستگى كه موجب استيلاى سياسى دشمن و مايه ذلّت و سرشكستگى مسلمانان مى‌شود، بپرهيزند؛ البته اين بدان معنا نيست كه با كشورهاى بيگانه قطع رابطه كنند، بلكه دستور قرآنى اين است كه بيگانگان بر مسلمانان مسلّط نشوند. در آيه‌اى مى‌خوانيم:

(وَ لَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكافِرينَ عَلَى الْمُؤْمِنينَ سَبيلًا) [1]

خداوند هرگز كافران را بر مؤمنان تسلّطى نداده است.

بر اساس اين دستور قرآنى، مسلمانان بايد با اتّخاذ سياست‌هاى اصولى، در روابط خود با بيگانگان راه هرگونه نفوذ و سلطه‌جويى را بر آنان ببندند و پاسدار عزّت و شرف اسلامى خويش باشند.

احكام دفاع سياسى‌

1- اگر به واسطه توسعه نفوذ سياسى يا اقتصادى و تجارى از اجانب، ترس آن باشد

[1] نساء (4)، آِیة 141.