پوشيدگى از اجانب و خوددارى از اختلاط با آنان و ديگرى، همكارى همه مردم در ايجاد فرهنگ سالم و مكان‌هاى مناسب براى ادامه تحصيل خانمها.

هر چقدر محيط كارى مردان از زنان جدا باشد، به همان ميزان از زمينه‌هاى وقوع گناه و فساد نيز كاسته مى‌شود. شرع مقدس اسلام براى ارتباط زنان با مردان نامحرم قوانين سخت و دقيقى را مقرر فرموده به عنوان مثال نگاه طولانى مرد به زن را به ويژه اگر همراه با لذت باشد، ممنوع اعلام كرده و سخن گفتن را نيز تنها به مقدار ضرورت و بدون تغيير در صدا جايز مى‌شمارد.

در درس‌ها و مباحث قبل، برخى از احكام نگاه و احكام صحبت با نامحرمان و نيز حكم تماس بدنى با ديگران بيان گرديد و گفته شد كه هر گونه تماس بدنى با نامحرمان، و نيز همه نگاه‌ها و صحبت‌هاى همراه با لذت؛ «و نيز لبخند زدن به صورت نامحرم و هر كارى كه موجب تهييج او شود» [1] ممنوع مى‌باشد. حتى در مورد محارم نيز (به جز همسر) بايد نگاه‌ها، صحبت‌ها و تماس‌ها خالى از ريبه و شهوت و لذت باشد. خداوند متعال مى‌خواهد كه نياز جنسى انسان كه نيازى طبيعى است و براى ادامه حيات بشرى، ضرورى، و از جمله بزرگ‌ترين نعمت‌هاى الهى است كه به انسان عطا شده، تنها در چارچوب خانه و از طريق همسر قانونى و شرعى انسان بر آورده گردد و آن گاه كه مرد يا زن از خانه به اجتماع قدم مى‌گذارد، تنها در فكر خدمت به جامعه و تلاش در مسير برآوردن نيازهاى ديگر دنيايى و آخرتى خود و خانواده‌اش باشد.

در اينجا تنها چند نكته در موضوع ارتباط تحصيلى زن و مرد نامحرم بازگو مى‌شود:

در مسير دانشگاه و مدرسه [و خيابان ...] دختران نبايد عمداً به پسران نگاه كنند و بر عكس. اما نگاه كوتاهِ ناخودآگاه كه ادامه نيابد، اشكالى ندارد.

نگاه كردن مردان به صورت و دست‌هاى استاد زن بدون قصد لذت بلا مانع است.

نگاه كردن زنان به سرو گردن، دست‌ها و آن قسمت از بدن استاد مرد، كه مردها

[1]. پرسمان (لوح فشرده). خودنماِیِی به منظور (تهِیِیج و) به حرام انداختن دِیگرِی حرام است، چه از طرف مرد باشد ِیا زن (احکام روابط، ص 180 و 182)