درس اوّل:

روزه‌

«روزه» در لغت عبارت است از امساك، خوددارى و ترك؛ بنابراين هركس از چيزى امساك و خوددارى ورزد، از آن چيز روزه گرفته است. [1] چنان كه قرآن كريم از قول حضرت مريم 7 نقل مى‌كند كه فرمود:

(انّى‌ نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً فَلَنْ اكَلِّمَ الْيَوْمَ انْسِيّاً) [2]

براى خداى رحمان روزه نذر كرده‌ام و امروز با هيچ بشرى سخن نمى‌گويم.

و در شرع، روزه آن است كه انسان براى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب از چيزهايى كه روزه را باطل مى‌كند، خوددارى نمايد. (قبل از مسأله 1550) [3]

اقسام روزه‌

الف) روزه واجب؛ مانند روزه ماه رمضان، روزه كفار، روزه نذر، عهد و قسم و ....

(تحرير الوسيله، ج 1، ص 300) [4]

ب) روزه مستحب كه در يك درس مستقل خواهد آمد.

ج) روزه‌هاى حرام:

1- روزه عيد فطر

2- روزه عيد قربان‌

[1] فقه الامام جعفر الصادق 7، محمدجواد مغنِیه، ج 2، ص 7، بِیروت.

[2] مرِیم (19)، آِیة 26.

[3] در سراسر جزوه از توضِیح المسائل امام خمِینِی (ره) چاپ آستان قدس رضوِی به چاپ دوم و سال انتشار 1370 استفاده شده است.

[4] از هر جاِی اِین کتاب به تحرِیر الوسِیله استناد شده است، منظور تحرِیر الوسِیله امام خمِینِی (ره) چاپ نجف مِی‌باشد.