درس دوّم:

واجبات روزه‌

واجبات روزه عبارت است از: نيّت‌و خوددارى از انجام مبطلات.

نيّت‌

روح عبادت- اعم از روزه، نماز، حج، زكات و ...- به «نيّت تقرب به خدا» بستگى دارد. نيّت همان انگيزه‌اى است كه انسان را به سوى عمل مى‌خواند و به تعبير امير مؤمنان 7 نيت، پايه و اساس عمل است.

1- كيفيت نيّت روزه:

لازم نيست انسان نيّت روزه را از قلب خود بگذراند يا مثلًا بگويد «فردا را روزه مى‌گيرم.» بلكه همين قدر كه براى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام ندهد كافى است، و براى آن كه يقين كند تمام اين مدت را روزه بوده، بايد مقدارى پيش از اذان صبح و مقدارى هم بعد از مغرب از انجام كارى كه روزه را باطل مى‌كند خوددارى نمايد. (م 1550)

2- تعيين روزه:

اگر بخواهد غير روزه رمضان روزه ديگرى بگيرد بايد آن را معين نمايد، مثلًا نيّت كند كه روزه قضا يا روزه نذر مى‌گيرم. ولى در ماه رمضان لازم نيست نيت كند كه روزه ماه رمضان مى‌گيرم، بلكه اگر نداند ماه رمضان است يا فراموش نمايد، و