1- شرايط زكات غلّات عبارت است از:

الف- رسيدن به حّد نصاب (207/ 847 كيلو گرم) پس از كسر هزينه‌هاى توليد محصول (م 1864)

ب- تملّك؛ مثل‌اينكه خود انسان، كشاورز يا كارنده درخت باشد يا اينكه زراعت قبل از انعقاد دانه و درخت قبل از ميوه‌دادن به واسطه‌خريدن به‌او منتقل شود. (م 1868 و 1869 و 1853)

2- زمان وجوب زكات غلّات؛ به شرح زير است:

الف- زكات گندم و جو وقتى واجب مى‌شود كه به آنها گندم و جو گفته شود.

ب- زكات كشمش بنابراحتياط واجب وقتى مى‌شود كه «غوره» است.

ج- زكات‌خرما وقتى‌كه قدرى خشك شد كه به او «تمر» بگويند، واجب‌مى‌شود. (م 1858)

3- زمان دادن زكات غلّات؛ به شرح زير است:

الف- گندم و جو موقع خرمن شدن و جداكردن كاه آنها

ب- خرما و كشمش وقتى كه خشك شده باشند. (م 1858)

بر اين‌اساس، كسى‌كه از طرف حاكم‌شرع، مأمور جمع آورى زكات است، موقع خرمن كه گندم و جو را از كاه جدامى‌كنند و بعداز خشك‌شدن‌خرما وانگور مى‌تواند زكات‌رامطالبه‌كند و اگر مالك‌ندهد و چيزى كه زكات آن واجب‌شده، از بين‌برود بايد عوض آن را بدهد. (م 1867)

4- مقدار زكات غلّات؛ به شرح زير است:

الف- ديمى^ محصول‌

ب- آبى^^ محصول. (م 1875)

يك نكته‌

مخارجى را كه براى گندم، جو، خرما و انگور كرده است (حتى مقدارى از قيمت اسباب و لباس راكه به واسطه زراعت كم شده)، مى‌تواند از حاصل، كسر كند و چنانچه پيش از كم‌كردن اينها به حّد نصاب برسد، بايد زكات باقى‌مانده آن را بدهد. (م 1880)

^- دِیمِی ِیعنِی با آب باران (گلپاِیگانِی ره) و نهر) آبِیارِی شده.

^^- آبِی آن است که با دلو و مانند آن (با موتور از چاه آب) آبِیارِی شده باشد نه باران.