مقدّمات نماز عبارتند از: طهارت، وقتشناسى، قبلهشناسى، پوشش و لباس
نمازگزار، مكان نمازگزار و اذان و اقامه.
چون بحث از طهارت در دوره 3/ 211 ذكر شده، از اين رو، در اين جا به توضيح
اجمالى مقدمات ديگر مىپردازيم.
1- وقتشناسى
موقعى انسان مىتواند مشغول نماز شود كه يقين كند وقت، داخل شده است، يا
دو مرد عادل به داخل شدن وقت، خبر دهند. (م 742)
نماز ظهر و عصر و مغرب و عشا هر كدام وقت مخصوص و مشتركى دارند:
وقت مخصوص نماز ظهر از اوّل ظهر به اندازه خواندن نماز ظهر است و وقت
مخصوص نماز عصر، موقعى است كه به اندازه خواندن نماز عصر، وقت به مغرب مانده باشد
و بين اين دو، وقت مشترك نماز ظهر و عصر است. (م 731)
وقت مخصوص نماز مغرب از اوّل مغرب است تا وقتى كه از مغرب به اندازه
خواندن سه ركعت نماز بگذرد و وقت مخصوص نماز عشا موقعى است كه به اندازه خواندن
نماز عشا به نصف شب مانده باشد و بين اين دو، وقت مشترك نماز مغرب و عشا است. (م
737)
نزديك اذان صبح از طرف مشرق، سفيدهاى رو به بالا حركت مىكند كه آن را
فجر اوّل گويند. موقعى كه آن سفيده پهن شد، فجر دوّم و اوّل وقت نماز صبح است و
آخر وقت نماز صبح موقعى است كه آفتاب بيرون مىآيد. (م 741)
سؤال 1- با توجه به اين كه آخر وقت نماز عصر، مغرب است ... منظور از مغرب
چيست؟
آيا مراد زمان غروب خورشيد است يا زمانى كه اذان مغرب طبق افق هر مكانى
گفته مىشود؟