جُمِعَ الشَّرُّ كُلُّهُ فى‌ بَيْتٍ وَ جُعِلَ مِفْتاحُهُ شُرْبُ الْخَمْرِ [1]

تمام بدى‌ها در خانه‌اى جمع شده و كليد آن، شرابخوارى قرار داده شده است.

در اينجا به دو پيامد مهمّ آن اشاره مى‌كنيم:

1- فساد عقل: شرابخوارى بيش از هر چيز ديگر موجب فساد عقل انسان مى‌شود.

حضرت على 7 فرمود:

فَرَضَ اللَّهُ ... تَرْكَ شُرْبِ الْخَمْرِ تَحْصيناً لِلْعَقْلِ [2]

خداوند نياشاميدن شراب را براى محفوظ داشتن عقل (از فساد و تباهى) واجب كرده است.

2- اثر در نسل: شراب در نسل آدمى اثر نامطلوب به جاى مى‌گذارد. از اين رو، رسول خدا 6 فرمود:

شارِبُ الْخَمْرِ ... لا تُزَوِّجُوهُ اذا خَطَبَ [3]

هرگاه شرابخوارى (از دختر شما) خواستگارى كرد، به او زن ندهيد.

حدّ شرابخوارى‌

حدّ شرابخوارى و نيز نوشيدن آبجو هشتاد ضربه شلاق است كه بر پشت، دو كتف و بقيه بدن شخص شرابخوار زده مى‌شود و از زدن به سر و صورت و شرمگاه او خوددارى مى‌گردد. [4]

شرابخوار مرد باشد يا زن با شرايط زير حد مى‌خورد:

1- بالغ شد.

2- عاقل باشد.

3- با اختيار خودش شراب بنوشد.

4- به حرمت شرابخوارى آگاه باشد.

1- بحار الانوار، ج 79، ص 148.

2- نهج البلاغه، فِیض الاسلام، حکمت 244، ص 1197.

3- بحار الانوار، ج 79، ص 127.

4- تحرِیر الوسِیله، ج 2، ص 480، مسأله 9 ـ 10.