بلكه واجب آن است كه نياز حيوان (خوردن، آشاميدن و مكان نگهدارى حيوان) را برآورده كند و مالك براى غذا دادن به حيوان مى‌تواند حيوان را براى چريدن در علفزار رها كند و يا آنكه خود، علوفه برايش تهيه كند. پس اگر حيوان را در علفزار رها كند ولى براى حيوان كافى نباشد، لازم است به مقدار كفايت به حيوان علوفه بدهد. [1]

2- اگر مالك از پرداخت نفقه حيوان خود، (حتى از طريق رها كردن حيوان در علفزار) خوددارى كند، بر فروش يا پرداخت نفقه حيوان و يا ذبح آن (در صورتى كه گوشتش قابل خوردن باشد) مجبور مى‌شود. [2]

1. همان، ص 324، م 15.

2. همان، م 16.