درس دهم

احكام بانكها

بانك‌ها در اقتصاد جامعه نقش مهمّى دارند، از آنجا كه هر مكلّفى بايد در روابط خود به دنبال يافتن احكام شرع و عمل به آن باشد، بررسى و تبيين احكام عمليات و فعاليت‌هاى بانكى ضرورى است. در اين درس به بيان حكم برخى از اين فعاليت‌ها مى‌پردازيم:

1- قرض الحسنه:

قرض الحسنه در قوانين بانكى به معناى عقدى است كه به موجب آن بانك (به عنوان قرض دهند)، مبلغ معينى را طبق ضوابط مقرر در اين دستور العمل، به اشخاص- اعم از حقيقى يا حقوقى (به عنوان قرض گيرنده)- به قرض واگذار مى‌نمايد. [1]

از آنجا كه در درس گذشته با احكام قرض الحسنه آشنا شديم، به همين تعريف بسنده مى‌نماييم.

2- مضاربه‌

«مضاربه» كه به آن «قراض» نيز گفته مى‌شود، قراردادى است ميان دو طرف كه به موجب آن يكى عهده دار سرمايه و ديگرى عهده دار كار براى تجارت مى‌شود و سود آن ميان آن دو تقسيم مى‌شود. [2]

1. مجموعه قوانِین و مقررات بانکِی، ص 231.

2. تحرِیر الوسِیله، ج 1، ص 608.