مقررات احوال شخصى كافر

كافر بودن افراد به اين معنى نيست كه آنان هيچ گونه حقوقى نداشته باشند، بلكه قوانين آنان براى خودشان محترم است و ما نيز بايد بر اساس آن قوانين احكام را مترتب كنيم.

اگر كافر ذمى بر اساس قوانين دين خود مالى به دست آورده باشد، اين مال ملك اوست و تصرف در آن بدون اجازه وى حرام است.

و در صورتى كه كافر حربى باشد و پيمان عدم تعرضّى بين كشور اسلام و كشور كفر نباشد مال چنين كافرى احترام ندارد.

تصرف در اموال كفار حربى بدون اذن كافر ممكن است به دلايل ديگرى از جمله وهن اسلام و مسلمانان حرام گردد.

تصرف در اموال و وسايل كافرى كه اموالش محترم است، بدون اجازه او حرام است.

دزديدن اموال كافرى كه اموالش محترم است غصب و حرام است و واجب است به او برگردانند و در صورت تلف شدن ضامن است.

نبايد تصوّر شود كه چون اين افراد كافر هستند، به غارت بردن اموال آنان يا فريب دادن آنان در معامله و يا غش با آنان جايزاست.

اگر زن و مردى بر اساس قوانين دين خود ازدواج كرده باشند، فرزندان آنان حلال زاده اند و نسبت ناروا دادن به آنان جايز نيست.

به داستانى در اين مورد توجه كنيد.

دوستى‌اى كه بريده شد!

شايد كسى گمان نمى برد كه آن دوستى بريده شود و آن دو رفيق‌