رفتن به اين مراكز موجب شود، عده اى به اين مراكز جذب شوند.

به عنوان مثال افرادى كه سِمَت رسمى دارند، مانند نماينده سياسى يا نظامى جمهورى اسلامى ايران در اين گونه كشورها، اگر شركت آنها در اين گونه مراكز، موجب جلب توجه ديگران شده و امكان سوء استفاده از آن نيز وجود داشته باشد، در صورتى كه موجب گمراهى ديگران يا تقويت كفّار شود، حرام خواهد بود.

شركت افراد در مراسم رسمى دولتى يا ملّى كه بر اساس قوانين بين المللى نماينده دولتها بايد حضور داشته باشد، اشكال ندارد، ولى در مراسم بايد طورى برخورد كنند كه عزت اسلامى و انقلابى خود را حفظ كرده و موجب تبليغ اسلام و انقلاب شوند. و حضور در اين مراكز اگر موجب تضعيف مواضع اسلام و نظام اسلامى شود جايز نيست مگر اين كه بر عدم حضور در اين مراسم مفسده بيشترى مترتب باشد.

شركت در مراسم غير رسمى مثل جلسه اى كه هيچ ارتباطى با مراكز رسمى ندارد، اگر موجب آشنا شدن آنان با اسلام و انقلاب شود، لازم است در اين گونه مراسم شركت كنند.

اگر حضور در مراسم عبادى يا غير عبادى آنان موجب شود تا نسبتهاى ناروايى كه به اسلام و انقلاب مى دهند، برطرف شود، شركت در اين گونه مراسم، لازم است.

شركت كردن در مراسم غير عبادى مثل ازدواج، جشن وغيره، اگر توأم با مفاسدى نباشد و تبليغ مذهب آنان يا تضعيف اسلام و انقلاب و نظام اسلامى نشود، اشكال ندارد.