سماع، آن
است كه گوش، ناخواسته و بدون اينكه قصد شنيدن داشته باشد، بشنود، مثل صدايى كه
هنگام عبور از محلى به گوش انسان مىرسد و انسان اعتنايى به گوينده يا لفظ و معناى
آن ندارد.
استماع
آن است كه انسان باقصد و توجه صدا را بشنود، كه به آن گوش دادن مىگوييم مثل گوش
دادن به درس، سخنرانى، اخبار و ....
آنچه
راجع به موسيقى گفته شده است حرمت استماع آن است نه سماع.
موسيقى
حرام عبارت است از آهنگ متناسب با مجالس لهو و لعب و عيش و نوش كه با دستگاههاى
مخصوص نواخته مىشود. بنابراين مارشهاى نظامى و آهنگهاى عزادارى و بسيارى از
آهنگهاى ديگر، موسيقى حرام نيست.
موسيقىهايى
كه در كشورهاى خارجى پخش مىشود، اغلب از نوع موسيقىهاى غير مجاز مىباشد و گوش
دادن به آن حرام است. چه اين موسيقىها از راديو يا تلويزيون پخش شود، يا به وسيله
افراد يا دستههاى موسيقى در مجالس جشن و سرور نواخته شود.
به گوش
رسيدن اين نوع موسيقىها اشكال ندارد، مثل اينكه هنگام عبور از خيابان اين گونه
موسيقىها به گوش برسد.
ودرمواردى
كه انسان شك دارد كه فلان آهنگ متناسب با مجالس لهو ولعب است يا نه، گوش دادن به
آن اشكالى ندارد.