به نيكويى با ديگران معاشرت كنيد وبراى ما، مبلّغان ساكتى باشيد.

گفتند:

اى پسر پيامبر! با سكوت خود چگونه مردم را به سوى شما دعوت كنيم؟

امام 7 فرمود:

آنچه را كه درباره اوامر خداوند براى شما مشخص كردم به جا آوريد و از گناهانى كه شما را بر حذر داشتم بپرهيزيد. به راستى و عدل با مردم رفتاركنيد. امانتهاى آنها را برگردانيد. امر به معروف و نهى از منكر كنيد. به گونه‌اى باشيد كه مردم، جز خير از شما نبينند دراين صورت است كه خواهند گفت: خداوند جعفر بن محمّد را رحمت كند كه چه زيبا پيروان و شيعيان خود را تربيت كرده است. وبدين ترتيب برترى آنچه پيش ماست را درك مى‌كنند- كنايه از اين كه به حقانيّت مذهب شيعه پى مى‌برند- و به آن گرايش پيدامى‌كنند.

سپس امام صادق 7 درادامه افزود:

از پدرم، محمّد بن على كه درود و رحمت خداوند براو باد، شنيدم كه مى‌فرمود: دوستان و شيعيان ما در گذشته از بهترين افراد جامعه بودند.

چنانكه اگر در مسجدِ منطقه‌اى امام جماعتى ديده مى‌شد از شيعيان مابود.

اگردر قبيله‌اى مؤذّنى و يا امانت دارى و يا عالمى پيدا مى‌شد كه مردم براى آشنايى با احكام دين واصلاح كارهاى خود به او رجوع مى‌كردند- از شيعيان بود. بنابراين شما نيز چنين باشيد. محبت ما را در دل مردم بگنجانيد و آنها را با ما دشمن نكنيد.»

[1] - جامع احاديث الشيعه، حاج آقا حسين طباطبايى بروجردى، ج 15، ص 508، انتشارات مهر