6- گفتن كلمه‌اى از روى عمد كه از آن قصد معنى كند

7- خنده صدادار و عمدى‌

8- گريه صدادار و عمدى براى كار دنيا

9- انجام كارى كه صورت نماز را به هم بزند ^

10- خوردن و آشاميدن‌

11- شك در ركعتهاى نماز دو ركعتى، سه ركعتى يا دو ركعت اوّل نماز چهار ركعتى‌

12- كم و زياد كردن ركن نماز عمداً يا سهواً، يا كم و زياد كردن واجبات غير ركنى عمداً.

احكام مبطلات‌

1- آمين گفتن بعد از حمد از روى اشتباه يا تقيه، نماز را باطل نمى‌كند. (قبل از م 1131)

2- اگر همه صورت را به طرف راست يا چپ قبله برگرداند نمازش باطل است. بلكه اگر سهواً هم صورت را به اين مقدار برگرداند احتياط واجب آن است كه نماز را دوباره بخواند و لازم نيست كه نماز اوّل را تمام نمايد، ولى اگر از روى عمد يا اشتباه سر را كمى بگرداند، نمازش باطل نمى‌شود. (م 1131)

3- سرفه كردن و آروغ زدن و آه كشيدن در نماز اشكال ندارد، ولى گفتن آخ، آه و مانند اينها كه دو حرف است، اگر عمدى باشد نماز را باطل مى‌كند. (م 1133)

4- اگر نمازگزار كلمه‌اى را (مثل اللّهُ اكبر و ...) بگويد، دو صورت دارد:

الف- به قصد ذكر بگويد و در موقع گفتن آن، صدا را بلند كند كه چيزى را به ديگرى بفهماند، اشكال ندارد.

ب- به قصد فهماندن چيزى به ديگرى بگويد، اگر چه قصد ذكر هم داشته باشد، نماز باطل مى‌شود. (م 1134)

5- اگر چيزى از حمد و سوره و ذكرهاى نماز را عمداً يا احتياطاً چند مرتبه بگويد، اشكال ندارد. (م 1136)

6- در حال نماز، انسان نبايد به ديگرى سلام كند و اگر ديگرى به او سلام كند، بايد

^- مثل دست زدن، به هوا پرِیدن و مانند اِینها، ولِی کارِی که صورت نماز را به هم نزند مثل اشاره کردن به دست اشکالِی ندارد.