درس دهم:

شكيات نماز (6)- نماز احتياط

6- شك در نماز مستحبى‌

شك مزبور احكام ويژه‌اى دارد كه بطور دسته‌بندى در زير بيان مى‌كنيم:

1- شك در شماره ركعتهاى نماز مستحبى، دو صورت دارد:

الف- چنانچه طرف بيشتر شك، نماز را باطل مى‌كند، بايد بنا را بر كمتر بگذارد، مثلًا اگر در نافله صبح شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است.

ب- اگر طرف بيشتر شك، نماز را باطل نمى‌كند، به هر طرف شك عمل كند، نمازش صحيح است، مثلًا شك كند كه دو ركعت خوانده يا يك ركعت. (م 1193)

2- اخلال در ركن نافله، دو صورت دارد:

الف- كم شدن ركن، نافله را باطل مى‌كند، بنابر احتياط واجب.

ب- زياد شدن ركن، آن را باطل نمى‌كند. (م 1194)

3- اگر در يكى از كارهاى نافله شك كند، خواه ركن باشد يا غير ركن، دو صورت دارد:

الف- چنانچه محل آن نگذشته، بايد به جا آورد.

ب- اگر محل آن گذشته، به شك خود اعتنا نكند. (م 1195)

4- اگر در نماز نافله كارى كند كه براى آن سجده سهو واجب مى‌شود، يا يك سجده يا تشهّد را فراموش نمايد، لازم نيست بعد از نماز، سجده سهو يا قضاى سجده و تشهّد را به جا آورد. (م 1197)

تذكّر: بحث از خلل واقع در نماز در اينجا به پايان مى‌رسد.