«ثَوابُ الْعَمَلِ عَلى‌ قَدْرِ الْمَشَقَّةِ فيهِ» [1]

پاداش عمل به اندازه زحمتى است كه انسان در [راه انجام‌] آن متحمّل مى‌شود.

3- سبقت‌

درميان كارهاى خير آنچه زودتر انجام‌گرفته باارزشتر است. قرآن كريم دراين‌باره مى‌فرمايد:

(لا يَسْتَوى‌ مِنْكُمْ مَنْ انْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَ قاتَلَ اولئِكَ اعْظَمُ دَرَجَةً مِنَ الَّذينَ انْفَقُوا مِنْ بَعْدُ وَ قاتَلُوا وَ كُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنى‌) [2]

كسانى كه قبل از پيروزى انفاق كردند و جنگيدند (با كسانى كه پس از پيروزى انفاق كردند) يكسان نيستند؛ آنها بلند مقام‌تر از كسانى هستند كه بعد از فتح انفاق نمودند و جهاد كردند و خداوند به هر دو وعده نيك داده است.

از اين رو، بهترين نماز آن است كه در اوّل وقت اقامه شود و هر چه از اول وقت دور شويم از فضيلت و كمال آن كاسته مى‌شود و در شعار رسمى مكتب ما (اذان) مى‌خوانيم و مى‌شنويم كه:

«حَىَّ عَلَى الصَّلاةِ، حَىَّ عَلَى الْفَلاحِ، حَىَّ عَلى خَيْرِ الْعَمَلِ»

به سوى نماز، رستگارى و بهترين كار نيك بشتابيد.

حضرت على 7 در وسط جنگ صفين به نماز اوّل وقت توجّه داشت. و در دستورى كه به استاندار خود محمدبن ابى‌بكر مى‌نويسد، مى‌فرمايد:

«صَلِّ الصَّلاةَ لِوَقْتِهَا الْمُوَقَّتِ لَها، وَ لا تُعَجِّلْ وَقْتَها لِفَراغٍ، وَ لا تُؤَخِّرْها عَنْ وَقْتِها لِاشْتِغالٍ» [3]

نماز را در وقت معيّن آن به جاى آر؛ و به خاطر آسوده بودن از كار، پيش از رسيدن وقت آن را بر پاى مدار و به جهت پرداختن به كار، آن را از وقتش مگذران.

1- شرح غرر الحکم، ج 3، ص 347.

2- حدِید (57)، آِیه 10.

3- نهج البلاغه، فِیض الاسلام، نامه 27، ص 888.