درس شانزدهم:

نماز عيد

در ميان عبادات اسلامى «حج» و «روزه» از منزلت ويژه‌اى برخوردار است به گونه‌اى كه پس از پايان يافتن آنها مسلمانان بايستى عيد بگيرند و در آن جشن باشكوه، به نماز بايستند؛ اوّل ماه شوّال روز عيدفطر و دهم ماه ذى‌حجّه عيد قربان است. حضرت امام‌خمينى قدّس سرّه درباره آنها مى‌فرمايد:

«در اسلام دو عيد است كه به عنوان عيد اسلامى به رسميت شناخته شده است؛ عيد شريف فطر، عيد است براى ضيافت الله و عيد شريف قربان، عيد است براى لقاء الله» [1]

از آنجا كه اسلام دين سياست و اجتماع است، علاوه بر ترغيب پيروان خويش به اجتماع براى برگزارى نمازهاى جمعه و جماعات، در اين دو عيد بزرگ اسلامى نيز توصيه مى‌كند كه با لباسهاى آراسته، مرتب، معطر، شادان و سرود خوان از شهر و خانه به صحرا روند و با هم دو ركعت نماز به جاى آورند و سپس به خطبه‌هاى نماز گوش جان سپارند.

امام صادق 7 مى‌فرمايد:

«لا يَنْبَغى‌ انْ تُصَلّى‌ صَلاةُ الْعيدَيْنِ فى مَسْجِدٍ مُسَقَّفٍ وَ لا فى‌ بَيْتٍ، انَّما تُصَلّى‌ فِى الصَّحْراءِ اوْ فى‌ مَكانٍ بارِزٍ» [2]

شايسته نيست كه نماز عيد فطر و قربان در مسجد سرپوشيده يا خانه برگزار شود، بلكه (خوب است كه) در بيابان يا فضاى باز اقامه شود.

1- صحِیفه نور، ج 18، ص 104.

2- وسائل الشِیعه، ج 5، ص 117.