در ميان مسيحيان، پسر و دختر به طور يكسان ارث مى‌برند و براى پسران و دخترانى كه ازدواج نكرده‌اند، مخارج عروسى را از دارايى مرده جدا مى‌كنند و بقيه را تقسيم مى‌نمايند. شخص مى‌تواند فرزند بد رفتار يا خارج از مذهب خود را از ارث محروم سازد و مى‌تواند با وصيت، دارايى خود را به هركس كه بخواهد يا به كليسا منتقل نمايد.

اگر مردى فرزند نداشته باشد و همسرش تعهد نمايد كه بعد از وى ازدواج نكند، تمام دارايى شوهر به وى تعلق مى‌گيرد.

در ميان اعراب جاهلى، زنان و كودكان به اين دليل كه با جنگ و فنون جنگى آشنا نبودند و از عهده آن بر نمى‌آمدند، از ارث محروم بودند. گاه زن ميت را جزو اموال و دارايى محسوب مى‌كردند و به صورت سهم ارث، او را تصاحب مى‌نمودند.

در قانون سابق فرانسه در نقاطى كه مردم تحت تأثير قوانين روحى بودند، به زن حق مى‌دادند كه از منافع دارايى شوهر مرده استفاده كند؛ ولى مناطق ژرمنى براى زن حقى قائل نبودند. قانون مدنى ناپلئون، زن را در شمار وراث قرار داد؛ ولى در جايى كه هيچيك از چهار طبقه ورثه نسبى وجود نداشت و بنابراين كم‌تر موردى اتفاق مى‌افتاد كه زن از دارايى شوهر ارث ببرد. قانون 9 مارس 1891، ميراث ثابتى براى زن پيش بينى كرد كه در هر صورت از ميراث شوهر محروم نگردد. [1]

احكام ارث بانوان در اسلام‌

قبل از بيان احكام ارث بانوان در اسلام، لازم به يادآورى است كه موجبات ارث در اسلام دو چيز است: نسب و سبب. زنان به واسطه هر دو از ارث برخوردارند. نمودار بهره مندى زنان به واسطه موجبات ارث به اين شرح است:

[1] . رساله نوين، ج 1، ص 262-263