لازم به يادآورى است كه فقر و نياز زن، از شرايط وجوب نفقه بر شوهر نيست؛ بلكه اگر زن از ثروتمندترين مردم نيز باشد، نفقه او بر شوهر واجب است. [1]

ب- مقدار نفقه‌

از نظر شرع براى مخارج همسر مقدار معينى وجود ندارد؛ بلكه ميزان، برآوردن نياز زن است؛ از جمله:

1- تغذيه: خوراك از نظر مقدار بايد به اندازه‌اى باشد كه زن را سير كند و از نظر نوع غذا آنچه براى امثال وى در شهرش متعارف است و با مزاجش سازگارى دارد و آنچه تركش موجب زيان است. نان و خورش و چاشنى و ميوه نيز از نظر مقدار و نوع مانند طعام است و بايد آنچه معمول و متعارف امثال او است، رعايت گردد.

2- لباس و پوشاك: در لباس و پوشاك نيز از نظر مقدار و جنس، آنچه عادت و معمول امثال وى و شهر او و فصل مناسب آن است، بايد در نظر گرفته شود.

3- خانه و مسكن: از نظر مسكن، زن حق دارد در خانه‌اى كه مناسب و معمول امثال است، سكونت داده شود، خانه‌اى كه نيازمنديهاى وى را تأمين كند. همچنين زن، حق درخواست مسكن خصوصى دارد؛ خانه يا اتاق انفرادى كه غير از شوهر، كسى در آن شركت ندارد و مرد بايد چنين مسكنى را براى همسرش فراهم كند خواه از راه عاريه، يا اجاره و يا خريد.

5- مستخدم: اگر زن از خانواده بزرگان و داراى مستخدم و خدمتكار است، واجب است شوهر برايش خدمتكار استخدام نمايد.

6- پول حمام: از مخارجى كه زن مستحق آن است، پول حمام هنگام نياز است، خواه براى غسل باشد يا نظافت؛ در صورتى كه در شهرى زندگى مى‌كند كه غسل يا استحمام در خانه معمول نيست، يا به عللى نمى‌تواند از حمام منزل استفاده كند.

7- مواد سوختى: از جمله مخارج زن، پول نفت، هيزم و مانند آن در مواقع لزوم است.

8- دارو و درمان: از جمله مخارج زن، تأمين درمان و نيز فراهم ساختن داروهايى است كه مورد نياز هستند. [2]

[1] . همان، ص 319

[2] . همان، ص 315-317