(عقد) در لغت ، به معناى گره زدن ، بستن و محكم كردن
چيزى است و در زبان شرع ، به معناى قرارداد و پيمان بستن مى باشد.[1]
قـرآن كـريـم بـا جـمـله (يـا اَيُّهـَا الَّذيـنَ امـَنـُوا
اَوْفـُوا بـِالْعـُقـُودِ)[2] عمل
به پيمان هاى صحيح و انسانى را واجب كرده است .
مـنـظـور مـرحـوم محقّق از (عقود) قراردادهايى است كه
تحقّق هر كدام از آن ها احتياج به دو طرف (ايـجـاب و قـبـول) دارد، بـر خـلاف
(ايـقـاع) كه پيمان يك طرفى است . ايشان در اين قسمت ، نوزده كتاب را مطرح كرده
كه به معرفى آن ها مى پردازيم :
1-كتاب التّجاره
(تجارت عبارت است از: تصرّف در سرمايه براى به دست
آوردن ربح و سود.)[3]
فـقـهـاى اسـلام در كتاب تجارت ، ابتدا معاملات حرام
را معرفى نموده و پس از آن به بررسى احكام (بيع) و خريد و فروش پرداخته اند.
معاملات حرام
اين دسته از معاملات عبارتند از:
[1] ر.ك . به : فرهنگ معارف اسلامى ؛ مفردات الفاظ
قرآن ، واژه (عقد).