سه. احاديثى از امام حسين 7:

1. ايها الناس، ان رسول الله 6 قال: من رأى سلطاناً جائراً مستحلًا لحرم الله ناكثاً لعهد الله مخالفاً لسنة رسول الله 6 يعمل فى عباد الله بالاثم والعدوان فلم يغيّر عليه بفعل و لا قول كان حقاً على الله ان يدخله مدخله[1]

اى مردم، همانا پيامبر خدا 6 فرمود: هر كس سلطان ستمگرى را مشاهده كند كه حرام‌هاى خدا را حلال شمرده، عهد و پيمان‌هاى خدا را شكسته، مخالف سنت رسول خدا 6 رفتار مى‌كند و بر بندگان خدا با گناه و ستمگرى حكومت مى‌راند و با كردار و گفتار عليه وى نشورد، بر خداوند رواست كه او را به جايگاه همان سلطان ظالم بكشاند.

2. الا ترون ان الحق لا يعمل به و ان الباطل لا يتناهى عنه، ليرغب المؤمن فى لقاء الله محقا فانى لا ارى الموت الا شهادة و لا الحياة مع الظالمين الا برما. [2]

آيا نمى‌بينيد كه به حق عمل نمى‌شود و از باطل جلوگيرى به عمل نمى‌آيد؟ در اين شرايط اگر مؤمن طالب ملاقات خداوند (خواستار مرگ خويش) باشد سزاوار است و من مرگ را جز شهادت و زندگى با ستمگران را جز خسارت و افسردگى نمى‌بينم.

چهار. حديثى از امام باقر 7:

من مشى الى سلطان جائر فامره بتقوى الله و وعظه و خوفه كان له مثل اجر الثقلين الجن والانس و مثل اعمالهم. [3]

كسى كه به مبارزه با حكومت ستمگرى برخيزد و او را به تقواى الهى فرمان دهد و او را موعظه كند و بترساند، پاداشى همانند پاداش ثقلين، جن و انس و همانند اعمال آنان خواهد داشت.

[1]تاريخ طبرى،ج 4،ص 304.

[2]همان،ص 305.

[3]وسائل الشيعة،ج 11،ص 406.