نام کتاب : بررسی فقهی خروج از حاکمیت دینی نویسنده : فرازی، صادق جلد : 1 صفحه : 46
2. به
نقل از پيامبر اسلام 6 در واكنش به خوددارى گروهى از مسلمانان از حضور در مسجد و
شركت در نماز جماعت:
ليوشك قوم يدعون الصلاة فى المسجد ان نأمر بحطب فيوضع على ابوابهم
فيوقد عليهم نار فتحرق عليهم بيوتهم[1]
نزديك
است دستور دهم بر در خانههاى آن افرادى كه نماز خواندن در مسجد را واگذاشتهاند
هيزم بريزند وخانههايشان را بر سر آنان به آتش بكشند!
3. به
نقل از امام على 7 در واكنش به حضور نيافتن گروهى از مسلمانان در نماز جماعت
مسجد:
ان قوما لايحضرون الصلاة معنا فى مساجدنا، فلا يؤاكلونا و لا
يشاربونا و لا يشاورونا و لا يناكحونا و لا يؤخذوا من فيئنا شيئا او يحضروا معنا
صلاتنا جماعه، و انى لاوشك ان آمرلهم بنار تشعل فى دورهم فاحرقها عليهم او ينتهون.[2]
آن كسانى
كه در مساجد ما همراه با ما براى نماز جماعت حاضر نمىشوند، پس همراه با ما غذا
نخورند، با ما نياشامند، با ما مشورت نكنند، با ما پيوند زناشويى نبندند و از بيتالمال
ما دريافت ندارند، يا اينكه همراه با ما در نماز جماعت ما حاضر شوند. و من نزديك
است كه دستور دهم بر در خانههاى آنان آتش بيفروزند و خانهها را بر آنان به آتش
بكشند، يا دست از عمل ناپسند خود بردارند.
4. من فارق جماعه المسلمين قيد شبر فقد خلع ربقه الاسلام من
عنقه.[3]
كسى كه
از اجتماع مسلمانان به اندازة يك وجب فاصله بگيرد، رشته اسلام را از گردن خود
برداشته است.
5. من فارق جماعه المسلمين ... جاء الى الله- عزوجل- اجذم.[4]
كسى كه
از جماعت مسلمانان فاصله بگيرد ... در روز قيامت دست بريده بر خدا وارد خواهدشد.