دو. احاديثى از امام على 7:

1. در نامه‌اى به معاويه: والواجب فى حكم الله و حكم الاسلام على المسلمين بعد ما يموت امامهم او يقتل- ضالا كان او مهتديا مظلوما كان او ظالما حلال الدم او حرام الدم- ان لايعملوا عملا و لا يحدثوا حدثا و لا يقدموا يدا و لارجلا و لا يبدؤوا بشى فبل ان يختاروا لانفسهم اماما عفيفا عالما ورعا عارفا بالقضاء والسنه، يجمع امرهم و يحكم بينهم و يأخذ للمظلوم من الظالم حقه و يحفظ اطرافهم و يجبى فيئهم و يقيم حجهم و جمعتهم و يجبى صدقاتهم ...[1]

و آنچه از حكم خدا و حكم اسلام بر مسلمانان پس از آنكه امامشان بميرد و يا كشته شود، واجب مى‌باشد- چه آن امام بر هدايت باشد يا ضلالت، مظلوم باشد يا ظالم، ريختن خونش حلال باشد يا حرام- اين است كه هيچ عمل و كارجديدى انجام ندهند و دست و پا پيش نياورده، جلو نگذارند و هيچ چيزى را شروع نكنند، مگر اين كه براى خويش امام پاكدامن دانا، پارسا و آگاه به قضاوت و سنت معين كنند، كسى كه كارهاى اجتماعى و حكومتى آنان را جمع و جور و سر و سامان دهد و بين آنان قضاوت كند و حق ستمگران را از ستمديدگان باز گيرد، حدود و ثغور و امنيت آنان را حفظ، مالياتشان را گردآورى، مراسم حجشان و نماز جمعه آنان را اقامه كند و صدقاتشان را جمع‌آورى نمايد.

2. دولة العادل من الواجبات. [2]

تشكيل دولت عادل از واجبات است.

3. دولة الاكارم من افضل الغنائم. [3]

حكومت افراد نيك، بهترين غنائم (براى مردم) است.

4. و مكان القيم بالامر مكان النظام من الخرر يجمعه و يضمه، فان انقطع النظام تفرق الخرر و ذهب ثم لم يجتمع بحذافيره ابدا. [4]

[1] كتاب سليم بن قيس،ص 291.

[2] عيون الحكم والمواعظ،ص 249.

[3] همان.

[4] نهج‌البلاغه،ترجمۀ فولادوند،خطبۀ 146.