فصل اول: بيمه و همبستگى و خدمات اجتماعى‌

1. بيمه و همبستگى اجتماعى‌

1- 1. انسان و زندگى اجتماعى‌

انسان موجودى است كه زندگى او ماهيت اجتماعى دارد [1] و اساساً جامعه از گروهى تشكيل شده است كه براى ارضاى نيازهايشان با هم روابط اجتماعى دارند. [2]

انسانها محتاج زندگى اجتماعى هستند يعنى نيازهايشان آن قدر گسترده است كه جز در پرتو اجتماع برآورده نمى‌شود و اين نيازهاى مشترك اجتماعى آنها را چنان به يكديگر پيوند مى‌زند كه افراد را در حكم مسافرانى قرار مى‌دهد كه به سوى يك مقصد در حركتند و با هم به منزل مى‌رسند و يا از رفتن باز مى‌مانند و سرنوشت يگانه‌اى دارند. [3]

انسان يك نوع واحد است و به حكم فطرت و طبيعت خود اجتماعى است؛ يعنى اجتماعى بودن و به صورت جامعه درآمدن و داراى روح جمعى شدنش از خاصيت ذاتى او سرچشمه مى‌گيرد. [4]) استاد شهيد مرتضى مطهرى رسيدن به كمال لايق انسانى را در پرتو گرايش‌هاى اجتماعى او مى‌بيند و در زمينه اجتماعى بودن انسان مى‌گويد:

انسان اجتماعى آفريده شده است و فرد به تنهايى قادر نيست نيازهاى خويش را برطرف سازد، زندگى بايد به صورت يك «شركت» درآيد كه همه در وظايف و بهره‌ها سهيم باشند و يك نوع تقسيم كار ميان افراد برقرار شود. [5]

[1] مرتضِی مطهرِی مقدمه اِی بر جهان بِینِی ،اسلامِی جامعه و تارِیخ، ص 17 - 18

[2] رفِیع ،پور آناتومِی جامعه، ص 38

[3] مرتضِی مطهرِی مقالات فلسفِی، ج 2، ص 157

[4] مقدمه اِی بر جهان بِینِی ،اسلامِی جامعه و تارِیخ، ص 341

[5] همان انسان و اِیمان ص 37