فصل چهارم: قوانين و مقرّرات دولتى‌

در هر جامعه‌اى يك سلسله قوانين و مقررات مخصوصى وجود دارد كه تمام افراد جامعه ملزم به رعايت آن هستند. نيازمندى به قانون كه ناشى از نيازمندى به زندگى اجتماعى است، همواره در زندگى بشر وجود دارد. اين نياز تا آنجاست كه حتى وحشى‌ترين اقوام تاريخ نيز، در زندگى خود از قوانين ويژه‌اى برخوردار و سخت به آن پايبند بودند. امام خمينى قدس سره مى‌فرمايد:

در تاريخ هست كه چنگيز با آن طبع وحشى‌گرى و صحرايى كه داشته است، با آن خونريزى‌هايى كه كرده است تابع يك قانون بوده است كه به آن قانون مى‌گفتند «ياسانامه بزرگ» و مغول، چنگيز و ساير مغول تخلّف از آن قانون نمى‌كردند، حتى تعبير اين بوده است كه احترام آن قانون پيش مغول مثل احترام قرآن در صدر اسلام پيش مسلمين بوده است، تخلّف از آن قانون مطابق با مرگ بوده است. [1]

ضرورت رعايت قانون‌

امام خمينى قدس سره حكومت اسلام را، حكومت مبتنى بر قانون الهى و دولت اسلامى را نيز مجرى همان قانون مى‌دانست و مى‌فرمود:

در اسلام يك قانون است و آن قانون الهى حكمفرماست. يك چيز است و آن حكم خدا، همه اجراى اين حكم را مى‌كنند. پيغمبر اكرم مجرى احكام خداست، امام‌

[1] - صحيفۀ نور، ج 2، ص 65