2- اگر عقد رابطه چه سياسى و چه تجارى بين يكى از دولت‌هاى اسلامى و اجانب، مخالف مصلحت اسلام و مسلمانان باشد، اينگونه رابطه جايز نيست، اگر دولتى اقدام به آن نمود، بر ساير دولت‌هاى اسلامى واجب است آن را به قطع رابطه- به هر شكل ممكن- الزام كنند. [1]

2- احترام متقابل‌

معيار ديگرى كه حضرت امام قدس سره در چگونگى روابط با ديگر كشورها نسبت به آن عنايت داشت، اصل احترام متقابل است و در اين باره مى‌فرمود:

ما با همه ملت‌هاى عالم مى‌خواهيم دوست باشيم، با همه دولت‌هاى عالم به حسب طبع اوّلى مى‌خواهيم دوست باشيم، مى‌خواهيم كه روابط حسنه، با احترام متقابل نسبت به همه داشته باشيم، مگر اينكه دولت‌هايى باشند كه با ما خلاف رفتار كرده باشند و بخواهند به ما ظلم بكنند» تحميل بكنند، سلطه‌جويى كنند بر ما، كه ما با آن‌ها مخالف هستيم و هرگز اجازه نخواهيم داد كه آن‌ها دخالتى در مملكت ما بكنند. [2]

3- حفظ استقلال و تماميت ارضى‌

منظور از استقلال، داشتن امكان هرگونه تصميم‌گيرى و اجراى آن تصميمات در حوزه حاكميت كشور است، به‌طورى كه هيچ نيروى ديگرى نتواند در آن اخلال كند از ديدگاه حضرت امام قدس سره همه جنبه‌هاى استقلال- اعم از سياسى، اقتصادى، نظامى و فرهنگى- در سياست خارجى دخيل است و هيچ كس حق ندارد به استقلال سياسى و تماميت ارضى جمهورى اسلامى كمترين خدشه‌اى وارد كند و چنانچه كسى درصدد ايجاد و يا گسترش نفوذ بيگانگان شود از هر مقامى كه دارد عزل و مستحق مجازات است. امام خمينى قدس سره در اين باره چنين فتوا مى‌دهد:

اگر بعضى رؤساى ممالك اسلامى يا بعضى وكلا ... موجب بسط نفوذ اجانب شود چه‌

[1] - توضيح‌المسائل، مسألۀ 2832

[2] - صحيفۀ نور، ج 10، ص 252