بشوم، شوفر گفت: ما دوطايفه را سوار نمى‌كنيم، يكى آخوند را و يكى فاحشه‌ها را! وضع آخوند اين جور شده بود. [1]

حضرت امام قدس سره با گفتار و عمل، روحانيت را احيا كرد و عزّت و شوكت از دست رفته را به آنان بازگرداند.

ج- تبيين نقش درست حوزه‌ها و روحانيت‌

حوزه‌هاى علميه و روحانيت، سال‌هاى متمادى در انزوا به سر مى‌بردند و از قدرت مديريتى و اجرايى بهره‌اى نداشتند. اين تفكر در ميان مردم و حتى روحانيت و حوزه‌ها جا افتاده بود كه روحانيت فقط بايد به بيان احكام و اقامه نماز جماعت بسنده كند، كارى با سياست نداشته باشد و در قانونگذارى و مديريت اجرايى كشور دخالتى نكند و به تعبير حضرت امام قدس سره: «در طول تاريخ تقريباً حدود سيصد سال آنقدر بر اين ملّت و بر خود روحانيون تزريق كردند، كه شما نبايد در سياست دخالت بكنيد، كه خود آقايان هم باورشان آمده بود!» [2] بدين ترتيب به مرور «شعار جدايى دين از سياست جا افتاد و فقاهت در منطق ناآگاهان، غرق شدن در احكام فردى و عبادى شد، قهراً فقيه هم مجاز نبود كه از اين دايره و حصار بيرون رود و در سياست و حكومت دخالت كند.» [3]

امام راحل قدس سره مردم و روحانيت را از اين دسيسه استكبارى آگاه كرد و خطرات جدايى دين از سياست را گوشزد فرمود و نقش صحيح روحانيت و حوزه‌ها را در صحنه اجتماع و سياست تبيين كرد. برخى از اقدامات ايشان در اين زمينه به قرار زير است:

- بيرون آوردن فقاهت از حصار احكام فردى و عبادى و دخالت دادن آن در سياست و حكومت.

- تبيين نقش روحانيت در تاريخ اسلام؛ به اين معنا كه «اسلام را به تمام ابعادش روحانيون حفظ كرده‌اند، يعنى معارفش را ... فلسفه‌اش را ... اخلاقش را ... فقهش را ...

[1] - صحيفۀ نور، ج 2، ص 243

[2] - همان، ج 12، ص 228

[3] - همان، ج 21، ص 91