واژه «اولياء» جمع «ولىّ» از ماده «ولْى» است به معناى نزديكى بدون فاصله، خواه در مكان باشد يا دوستى، نصرت يا اعتقاد. [1]

همچنين مى‌فرمايد:

(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاءَ ...) (ممتحنه: 1)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! دشمن من و دشمن خويش را دوست خود مگيريد.

2- درباره لزوم پرهيز از ارتباط غير مجاز با اهل كتاب مى‌فرمايد:

(يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى‌ أَوْلِيَاءَ) (مائده: 51)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! يهود و نصارى را ولى خود انتخاب نكنيد.

(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ) (ممتحنه: 13)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! با قومى كه خداوند آنها را مغضوب كرده است (يعنى يهود) دوستى نكنيد.

ب- روايات:

امام على 7 مى‌فرمايد: لاتوادّوا الكافر.

با كافر دوستى مورزيد. [2]

پيامدهاى ناگوار ارتباط غير مجاز با دشمنان‌

در برخى آيات قرآن به پيامدهاى ناگوار و شوم برقرارى ارتباط غير مجاز با بيگانگان و دشمنان اشاره شده است؛ از جمله:

1- گمراهى از راه حق و بازگشت به كفر:

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگيريد ... هر كس از شما چنين كارى كند از راه راست منحرف و گمراه شده است ... آنان دوست دارند شما از اسلام به سوى كفر بازگرديد. [3]

[1] . ر. ك: قاموس قرآن، ج 7، ص 245، ذيل مادۀ «ولى»

[2] . ميزان الحكمة، ج 2، حديث 3059

[3] . ممتحنه، 1-2