آنان كه در ميدان احد فرار كردند شيطان آنان را به سبب پاره‌اى از اعمالشان به لغزش انداخت. [1]

از اين آيه، برمى‌آيد كه گناهان و لغزشهايى همچون فرار از جنگ، نتيجه زمينه‌هاى نامناسب روحى است كه بر اثر گناهان پيشين در انسان فراهم شده است.

2- خداوند با توصيه مسلمانان به پايدارى و مقاومت در جنگ، مى‌فرمايد:

اى كسانيكه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه با كافران در ميدان جهاد رو به رو شديد، به آنها پشت مكنيد و فرار اختيار ننمايد. [2]

و هر كس در آن هنگام به آنها پشت كند ... گرفتار غضب پروردگار خواهد شد و مأواى او جهنم و چه بد جايگاهى است.

3- خداوند با اشاره به يكى از نشانه‌هاى بارز ايمان مى‌فرمايد:

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه گروهى از دشمنان را در برابر خود در ميدان نبرد ببينيد، ثابت قدم باشيد. [3]

يعنى از نشانه‌هاى بارز ايمان، ثابت قدم در همه زمينه‌ها به ويژه در پيكار با دشمنان حق است. [4]

4- خداوند در سوره انفال آيات 65 و 66، افسانه لزوم موازنه قوا را زير سؤال برده به مسلمانان يادآور مى‌شود كه هرگز نبايد در انتظار موازنه ظاهرى قوا با دشمن بنشينند، بلكه گاه با دو برابر جمعيت خود و گاهى حتى با ده برابر بايد به مقابله برخيزند و به عذر كمبود نفرات از برابر دشمن فرار نكنند. [5]

5- خداوند به كسانى كه از صحنه جنگ فرار مى‌كنند، پاسخ مى‌گويد و به پيامبر مى‌فرمايد:

[1] . آل عمران، 155.

[2] . انفال، 5، 1-16.

[3] . انفال، 45.

[4] . تفسير نمونه، ج 7، ص 194

[5] . تفسير نمونه، ج 7، ص 239.