12- پيامبر اكرم 6 درباره اسير شدن در حال سلامت مى‌فرمايد:

من استأسر من غير جراحة مثقلة فليس منا. [1]

هر كس بدون زخم كارى، اسير شود، از ما نيست.

13- امام على 7 نيز در اين باره مى‌فرمايد:

هر كس بدون زخم كارى اسير شود، فديه او از بيت المال پرداخت نمى‌گردد و اگر خانواده‌اش خواستند از مال خودش پرداخت مى‌شود. [2]

ج- نظر فقها:

1- فقها به استناد آيات و روايات، ثبات و پايدارى را هنگام رويارويى صفوف مسلمانان با دشمنان، واجب و گريختن را حرام مى‌دانند. [3]

2- فقها به استناد روايات، فرار از جبهه را يكى از گناهان كبيره مى‌دانند. [4]

3- فرار از جبهه مگر در موارد استثنائى جايز نيست. [5]

4- نماز در سفرى كه براى فرار از جبهه گزارده مى‌شود، تمام است و اين به دليل معصيت بودن ذات چنين سفرى است. [6]

5- حضرت امام راحل (ره) در پاسخ به استفتائى درباره وجه حرام و وجه جواز فرار از جبهه مى‌فرمايد: «فرار از جبهه در هيچ حالى جائز نيست». [7]

6- اسير شدن جز در موارد اضطرارى به استناد احاديث مورد اشاره در قسمت احاديث مورد نكوهش است. از اين رو، اگر شخصى بدون قرار گرفتن در حالت اضطرار تن به‌

[1] . وسائل الشعية، ج 11، ص 64-65

[2] . همان.

[3] . منتهى المطلب (ط. ق)، علامه حلى ج 2، ص 907؛ تذكرة الفقهاء (ط. ج) علامه حلى، ج 9، ص 58

[4] . المقنعة، شيخ مفيد، ص 290-291؛ ايضاح الفوائد، ابن العلامه، ج 4، ص 422؛ جواهر الكلام، ج 31، ص 312 و ج 12، ص 56؛ جامع المدارك، خوانسارى، ج 1، ص 495

[5] . منهاج الصالمين، خوئى، ج 1، ص 370، مسأله 15.

[6] . هداية العباد، صاف، ج 1، ص 193

[7] . استفائات، ج 3، ص 42؛ ج 1، ص 516