انتقال و دفن پيكر پاك شهيدان خودى و كشته‌هاى دشمن‌

درآمد

يكى از وظايف اعضاى نيروهاى مسلح، انتقال پيكر پاك شهيدان به پشت جبهه و يا دفن در جبهه در صورت متعذر بودن انتقال ايشان و نيز دفن كشته‌هاى دشمن در همان محل جبهه است.

ضرورت انتقال و دفن پيكر پاك شهيدان‌

در جهان بينى توحيدى، مرگ پايان زندگى نيست؛ بلكه آغاز زندگى واقعى است. از اين رو، پيكر مرده مسلمانان داراى احترام و قداست است و بايد طى تشريفاتى خاص پس از نماز بر آن، دفن گردد. البته در صورتى كه پيكر متعلق به مسلمانى باشد كه با مرگ طبيعى از دنيا رفته، واجب است قبل از نماز و دفن، غسل و كفن نيز گردد؛ [1] ليكن در صورتى كه پيكر متعلق به مسلمانى باشد كه با مرگ شهادت در راه خدا و در معركه نبرد با دشمن از دنيا رفته است، غسل و كفن از پيكر پاك او ساقط است؛ [2] زيرا طبق فرمايش رسول اكرم 6 مرگ او شرافتمندانه‌ترين مرگ است. [3]

بنابر اين، نماز و دفن پيكر هر مسلمانى از جمله پيكر پاك شهيدان واجب است و از آنجا كه انجام چنين واجبى متوقف است بر انتقال پيكر او به پشت جبهه است، واجب است اعضاى نيروهاى مسلح، پيكر پاك شهداى هم رزم خويش را انتقال دهند تا امكان انجام مراسم نماز و دفن ايشان فراهم شود مگر اينكه امكان انتقال وجودنداشته باشد يا شهيد وصيت به دفن در محل جبهه نموده باشد [4]، كه در اين صورت بايد حتى الامكان با رعايت تشريفات دفن پيكر مسلمان، در همان محل دفن گردد.

[1] . ر. ك: توضيح المسائل مراجع، ج 1، ص 299 و به بعد

[2] . امام خمينى در پاسخ به استفتائى در اين باره مى‌فرمايد: شهداء در معركه غسل و كفن ندارند و بايد باهمان لباس خودشان پس از نماز دفن شوند. (احكام جبهه، ص 95)

[3] . ميزان الحكمة ج 6، حديث 9750.

[4] . استفتائات، ج 3، 51.