3- 2. غارت و چپاول اموال دشمن‌

درآمد

«غارت» در لغت به معناى گرفتن و بردن داراييهاى ديگران معمولًا با توسل به زور و به طور آشكار است و هم معناى تاراج، چپاول و يغما است. [1] در آيين نامه انضباطى نيروهاى مسلح در اين باره آمده است: اعضاى نيروهاى مسلح مجاز نيستند: .... به غارت و چپاول مبادرت (نمايند). [2] به نظر مى‌رسد مراد از غارت و چپاول دشمن اين است كه رزمندگان اسلام پس از شكست دشمن و فتح بلاد آنان، اقدام به گرفتن زورى اموال و داراييهاى مردم آن بلاد كنند.

ضرورت پرهيز از غارت و چپاول اموال دشمن‌

اجتناب از غارت و چپاول اموال دشمن از موارد مورد تأييد و تأكيد در منابع دينى ما است؛ از جمله:

الف- روايات:

امام على 7 پيش از آغاز جنگ صفين به سربازان خود توصيه مى‌فرمايد:

فاذا وصلتم الى رحال القوم ... لا تأخذوا شيئاً من اموالهم ما وجدتم فى عسكرهم. [3]

چون به موضع دشمن مى‌رسيد (و آن را فتح مى‌كنيد) ... از اموال آنان چيزى برنداريد مگر آنچه در لشكرگاه مى‌يابيد.

2- امام على 7 پيش از آغاز جنگ جمل نيز به سربازان خود توصيه فرمود:

و چون دشمن را شكست داديد و پيروز شديد، به اموال آنان نزديك نشويد و چيزى برنگيريد، مگر آنچه را در اردوگاه و لشكر گاهشان مى‌يابيد. [4]

[1] . فرهنگ فارسى امروز، ذيل واژه غارت

[2] . ماده 75.

[3] . جواهر الكلام، ج 21، ص 339.

[4] . نهج السعاده، محمودى، ج 1، ص 314.