ب- روايات:

روايات اسلامى درباره آموزش و علم آموزى فراوان و متنوع است كه در اينجا به مواردى از آن اشاره مى‌گردد.

1- پيامبر 6: من عمل على غير علم كان ما يفسد اكثر مما يصلح. [1]

كسى كه بدون شناخت عمل كند، خراب كردنش بيشتر از درست كردن او است.

2- امام على 7: قليل العمل مع كثير العلم، خير من كثير العمل مع قليل العلم والشك والشبهة. [2]

عمل اندكى كه با علم بسيار همراه است بهتر است از عمل بسيار كه با علم اندك و شك و شبهه همراه است.

3- امام الصادق 7: العامل على غير بصيرة كالسائر على غير الطريق، ولايزيده سرعة السير من الطريق الّا بعداً. [3]

كسى كه بدون بينش عمل كند، همچون كسى است كه در بيراهه رود، چنين كسى هر چه تندتر رود، از راه دورتر مى‌افتد.

4- امام الكاظم 7: اولى العلم بك ما لايصلح لك العمل الّا به، واوجب العمل عليك ما انت مسؤول عن العمل به. [4]

سزاوارترين دانش براى تو، آن دانشى است كه عمل تو جز با آن درست نشود و ضرورى‌ترين عمل براى تو، عملى است كه در برابر آن بازخواست مى‌شوى.

ج- استدلال فقهى:

1- از منظر فقهى، هر گاه انجام واجبى متوقف بر آموزش و فراگيرى احكام و لوازم مربوط به آن باشد، انجام آن از باب وجوب مقدمه واجب و نيز وجوب معرفت تكاليف،

[1] . ميزان الحكمة، ج 8، حديث 13983

[2] . همان، حديث 13716

[3] . همان، حديث 13980

[4] . همان، حديث 14139