درس پانزدهم: طلاق‌

نظام خانواده در اسلام به‌گونه‌اى طراحى شده كه اگر به‌خوبى اجرا شود كمتر خانواده‌اى در چنبره مشكلات جدّى گرفتار خواهد شد و يا به بن‌بست خواهد رسيد. با وجود اين چون خواه‌ناخواه برخى خانواده‌ها به چنين بن‌بستى گرفتار خواهند شد، اسلام، «طلاق» را مجاز شمرده است.

طلاق در لغت به معناى ترك كردن، آزاد و رها شدن و جدايى است و در اصطلاح شرعى «گسستن پيوند ازدواج با صيغه مخصوص» است. [1]

در روايات معصومين عليهم‌السّلام به همان اندازه كه از ازدواج تمجيد و بدان سفارش شده است، از طلاق نكوهش و نهى شده است و رسول خدا 6 فرموده است:

«ما مِنْ شَىْ‌ءٍ ابْغَضُ الَى اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ مِنْ بَيْتٍ يَخْرَبُ فِى الاسْلامِ بِالْفُرْقَةِ» [2]

چيزى نزد خداوند بزرگ نكوهيده‌تر از اين نيست كه خانه‌اى در اسلام به‌سبب جدايى (طلاق) ويران گردد.

[1] . المنجد، واژۀ طلق و جواهرالكلام، نجفى، ج 32، ص 2

[2] . وسائل‌الشيعه، ج 22، ص 7