درس هفدهم: اخلاق سازمانى [2]

سخن چينى‌

از جمله صفات ناپسندى كه نيروهاى سازمان در جهت حفظ شخصيت و آبروى همكاران و دوستان خود بايد از آن پرهيز كنند «سخن چينى» است.

«سخن چينى» آن است كه گفتار شخصى براى شخص ديگر نقل شود، به عنوان مثال گفته شود: «فلان كس درباره شما چنين و چنان مى‌گفت».

در روايات و فقه از سخن‌چينى به «نميمه» و «نمّامى» تعبير شده كه از ماده «نَمَّ الْحَديث» گرفته شده است و منظور آن است كه به‌وسيله نقل حديث [و بيان سخنان افراد نسبت به يكديگر]، فتنه يا وحشت برپا گردد. سخن چينى عملى حرام و از جمله گناهان كبيره به حساب مى‌آيد و گفته شده در قول خداوند متعال كه فرموده: (الْفِتْنَةُ اكْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ) [1]

منظور از فتنه همان سخن‌چينى است. [2]

از پيامبر اكرم 6 كه فرمود:

«مَنْ مَشى‌ فى‌ نَميمَةٍ بَيْنَ الْاثْنَيْنِ سَلَّطَ اللَّهُ عَلَيْهِ فى‌ قَبْرِهِ ناراً تُحْرِقُهُ وَ اذا خَرَجَ مِنْ قَبْرِهِ سَلَّطَ اللَّهُ عَلَيْهِ تِنّيناً اسْوَدَ يَنْهَشُ لَحْمَهُ حَتَّى يَدْخُلَ النَّارَ» [3]

[1]. بقره ( 2)، آيۀ 217: «فتنه‌گرى از قتل‌فسادانگيزتر است»

[2] . ر. ك. كتاب المكاسب، ص 55

[3] . وسائل الشيعه، ج 8، ص 618