فصل اوّل: كلّيّات‌

1- فقه‌

واژه «فقه» به‌معناى رسيدن به مجهولات به‌وسيله معلومات است و «تفقّه» يعنى يافتن و تخصّص پيدا كردن در يك دانش. [1]

شهيد مطهّرى قدس سره در تبيين اين واژگان مى‌نويسد:

كلمه فقه و تفقّه در قرآن كريم و احاديث، زياد به كار برده شده است، مفهوم اين كلمه در همه جا همراه با تعمّق و فهم عميق است ... در اصطلاح قرآن و سنّت، فقه، علم وسيع و عميق به معارف و دستورهاى اسلامى است و اختصاص به قسمت خاصّى ندارد، ولى تدريجاً در اصطلاح علما اين كلمه به «فقه‌الاحكام» اختصاص يافت. [2]

فقه‌الاحكام يا قوانين و مقرّرات موضوعه، شامل همه احكام و مسائل عملى اسلام مى‌شود. يعنى فقه به معناى اصطلاحى امروز، پيرامون كلّيه فعاليت‌هاى فردى و اجتماعى همه مسلمانان نظر دارد و هر مسلمانى- اعم از مجتهد يا مقلّد- بايد همه امور زندگى خويش را با فقه اسلامى هماهنگ كند تا از چارچوب تكليف و عمل به وظيفه الهى خارج نگردد. [3]

2- مديريت‌

در سال‌هاى اخير، پيرامون «مديريت» بحث‌هاى فراوانى شده و كتاب‌هاى متعدّدى تدوين يافته، همچنين تعاريف گوناگونى درباره آن ارائه شده است؛ مانند:

[1] - مفردات، راغب اصفهانى، واژۀ فقه

[2] - آشنايى با علوم اسلامى، ص 287

[3] - ر. ك. همان، ص 288