در مباحث آينده آشكار خواهد شد كه در مشروع و مجاز بودن اين عمل شبهه‌اى وجود ندارد، آنچه مهم است چگونگى انجام آن مى‌باشد كه بايد مورد تأمل قرار گيرد.

در بخش چگونگى انجام مأموريت، دو بحث مطرح است، يكى بحث تأمل در باره جنبه‌هاى فنى، تخصصى و سازمانى موضوع و ديگرى تحقيق در باره مبانى شرعى آن كه از جهاتى از جنبه تخصصى مهمتر است؛ اگر چه ممكن است جنبه تخصصى بحث به گونه‌اى به شرع و احكام آن ارتباط پيدا كند كه البته بايد نظر شرع را در باره آن جويا شد.

سپاه پاسداران انقلاب اسلامى، حافظ و نگهبان انقلاب اسلامى است و از همين رو بايد از هرگونه ناروايى مبرّا و مصون بوده، دشمن را نيز از هرگونه رخنه و نفوذ مأيوس نمايد تا به حول و قوه الهى همچنان با قدرت، از نظام اسلامى محافظت كند. «حفاظت اطلاعات» اغلب با احكام ثانوى مواجه مى‌باشد و در بسيارى از موارد، تشخيص عناوين آن نيز به عهده پرسنل است، به‌طورى كه در اكثر امور مجبور مى‌شوند براساس «ضرورت»، «اضطرار»، «اكراه»، «تقيه» و نظير آن عمل كنند. از اين رو بايد خدا را در نظر آورند و تا آنجا كه مقدور است، بردبارى نموده و با دقت، تصميم‌گيرى نمايند. تمسك به عناوين و احكام ثانوى و عمل بر طبق ضرورت، بسيار حسّاس و دقيق بوده، تشخيص آن نيز آسان نيست. ممكن است، انسان بر اثر سهل‌انگارى و گاه بى مبالاتى دچار معصيت گردد كه براى پرهيز از آن بايد به خدا پناه برد. به علاوه ممكن است تشخيص بعضى از امور و درك وظيفه شرعى در قبال آنها از عهده افراد خارج باشد كه بايد از مجتهد و فقيه زمان و حاكم اسلامى استمداد و كسب تكليف نمود.